Premiera: 29.01.2017, czas trwania: 2 godz. 45 min. (2 przerwy) Scena Kameralna

Premiera: 29.01.2017, czas trwania: 2 godz. 45 min. (2 przerwy) Scena Kameralna

W latach osiemdziesiątych Polski nazywany był domem Mrożka. Pisarz wszystkie powstające wówczas sztuki, poza zakazanym przez cenzurę "Alfą", przekazywał do prapremierowej realizacji dyrektorowi Teatru Polskiego, Kazimierzowi Dejmkowi. Chętnie też gościł w Teatrze Polskim. Ostatni raz zaszczycił nas swoją obecnością na jubileuszu 100-lecia naszej sceny.
Chcąc uczcić pamięć tego znakomitego dramatopisarza i prozaika, przypominamy trzy jednoaktówki Mrożka.

Jednoaktówki Mrożka nie straciły od czasu swojego powstania (1960-1962) na świeżości. Świetne dialogi, zaskakujące zwroty akcji i Mrożkowskie poczucie humoru są wiecznie żywe, a tematyka i jej ujęcie nadal aktualne. Mrożek dołącza do grona klasyków polskiej literatury wnosząc uniwersalne spojrzenie nie tylko na naszą przeszłość, ale też, jak się okazuje, naszą współczesność.
Fikcja sceny i realność życia nadal są niebezpiecznie blisko...

"Karol"
Reżyseria: Jerzy Schejbal
W gabinecie pewnego Okulisty zjawiają się Wnuk i jego Dziadek. Wnuk ma poczucie dziejowej misji, którą jest poszukiwanie wroga, bliżej nieznanego Karola. Na nieszczęście młodzieniec ma też mocne argumenty w postaci nabitej strzelby. Kim jest Karol, komu i jak zaszkodził, czym się niechlubnie wsławił – nie wiadomo. Będzie wiadomo kiedy Dziadek go rozpozna. Jest tylko jeden problem. Dziadek nie widzi...

"Na pełnym morzu"
Reżyseria: Szymon Kuśmider
Trzech panów dryfuje na tratwie. Wszyscy rozumieją, że śmierć głodowa jest kwestią dni i, raczej wcześniej niż później, trzeba będzie podjąć radykalne działania. Póki co, panowie prowadzą kulturalną dysputę o demokracji i powinnościach jednostki wobec społeczeństwa. Za kulisami knuty jest jednak morderczy plan – Gruby i Średni upatrzyli już sobie ofiarę...

"Zabawa"
Reżyseria: Piotr Cyrwus
Trzech mężczyzn, umownie nazwanych przez Mrożka Parobkami, stoi pod drzwiami, za którymi, jak sądzą, odbywa się zabawa. Ktoś się bawi – ich nie zaproszono. Mało tego, nawet kiedy już przyszli, nikt nie otwiera. Ich frustracja rośnie, postanawiają więc siłą sforsować drzwi do „lepszego świata”...

***

Materiały edukacyjne dla grup szkolnych:

Klasa w Teatrze
Pomoc dla nauczycielek i nauczycieli wybierających się z uczniami do teatru. Pedagodzy dowiedzą się jak przygotować uczniów do wizyty w teatrze i jak poprowadzić rozmowę o spektaklu po powrocie do szkoły.
Kliknij i sprawdź opracowanie

Scenariusze lekcji
Zbiór materiałów dydaktycznych przygotowanych przez ekspertów w oparciu o podstawę programową i repertuar Teatru Polskiego do wykorzystania podczas lekcji.
Kliknij i sprawdź scenariusze lekcji

• "Wszyscy jesteśmy ludożercami"

  Wojciech Giczkowski, Teatr dla Was, 01.02.2017
  
  
  Do przygotowania każdej jednoaktówki zaproszono innego reżysera, członka zespołu aktorskiego Teatru Polskiego. "Karola" przygotował Jerzy Schejbal, "Na pełnym morzu" - Szymon Kuśmider, a "Zabawę" Piotr Cyrwus. Zróżnicowanie reżyserii w jednym przedstawieniu daje dodatkowy walor w (...)

  Do przygotowania każdej jednoaktówki zaproszono innego reżysera, członka zespołu aktorskiego Teatru Polskiego. "Karola" przygotował Jerzy Schejbal, "Na pełnym morzu" - Szymon Kuśmider, a "Zabawę" Piotr Cyrwus. Zróżnicowanie reżyserii w jednym przedstawieniu daje dodatkowy walor w postaci walki między realizatorami o przychylność widza. W efekcie mamy przedstawienie, które może wywołać zachwyt, ale także pytania i dyskusje. Widzowie dzielą się na tych, którym spodobała się tylko "Zabawa", na tych, którzy oburzyli się na "Karola", a także takich, których bawią hip-hopowe śpiewy kanibali.
  CAŁY TEKST RECENZJI: www.e-teatr.pl

  więcej  

• "Teatr, w którym chodzi o nas"

  Wiesław Kowalski, Teatr dla Was, 30.01.2017
  
  
  W jednoaktówkach zagrali głównie młodzi aktorzy, którym udało się stworzyć ciekawe postaci, zwłaszcza w „Na pełnym morzu” (znakomici Dominik Łoś i Wojciech Czerwiński) i w „Zabawie”, która poprzez nawiązania do twórczości Wyspiańskiego nazywana jest „Weselem” lat (...)

  W jednoaktówkach zagrali głównie młodzi aktorzy, którym udało się stworzyć ciekawe postaci, zwłaszcza w „Na pełnym morzu” (znakomici Dominik Łoś i Wojciech Czerwiński) i w „Zabawie”, która poprzez nawiązania do twórczości Wyspiańskiego nazywana jest „Weselem” lat sześćdziesiątych, już teraz XX wieku. Piotr Cyrwus ciekawie pokazał całą próżnię w jakiej tkwią bohaterowie Mrożka, próbujący swą duchową niemoc zastąpić „imprezą” za wszelką cenę i z byle jakiej okazji. Tomasz Błasiak, Maksymilian Rogacki i Andrzej Mastalerz znakomicie oddają ograniczoność i bezwzględność swoich postaci, ich nieumiejętność w byciu razem i brak konstruktywnej energii. Już w samych spojrzeniach i patrzeniu na siebie, a także w gestykulacji można dostrzec ich całą trywialność, nieokrzesanie, brutalność i napastliwość. Obserwacja świata sprowadzona została do ukazania absurdalnej rzeczywistości Mrożka, która pomimo upływu lat (utwór powstał w 1962 roku w okresie rządów Władysława Gomułki) wciąż jest obok nas i wciąż w nie mniejszym stopniu staje się dla nas zagrożeniem.
  „Na pełnym morzu” w reż. Szymona Kuśmidera to już nie poszukiwanie zabawy, ale zabawa w politykę. Pełna autentyzmu dzięki precyzyjnie postawionym zadaniom aktorskim i przesłaniu, które budowane jest bez epatowania histerycznym krzykiem czy nonszalancją, bez odrobiny sztuczności, minoderii czy upozowania. I tutaj na plan pierwszy wyszły ludzkie emocje. Bo Mrożek w Polskim nie jest autorem ani na moment zimnym, mówi tak samo dobitnie o mechanizmach świata, jak i o ludziach, którzy na tym świecie żyją.
  CAŁY TEKST RECENZJI: www.e-teatr.pl 

  więcej